بررسی کمبود روی بر گیاه ذرت میکوریزی و اثر شدت بالای نور بر آن

در این پژوهش تأثیر کمبود روی در گیاه ذرت میکوریزی تلقیح شده با قارچ glomus intraradices تحت دو شدت نوری ضعیف و شدید به ترتیب 300 µmol m-2 s-1 و 700 µmol m-2 s-1 بر روی رشد و فتوسنتز این گیاه با بستر کشت پرلیت و شرایط اتاق رشد بررسی گردید. فعالیت برخی آنزیمهای آنتی اکسیدانتی و مقدار جذب روی و فسفر نیز سنجش شدند. در آزمایشی دیگر تأثیر قارچ میکوریزی بر جذب روی از یک منبع تقریباً نامحلول (اکسید روی) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کمبود روی تحت شرایط نور ضعیف تواما علاوه بر کاهش چشمگیر در رشد گیاه موجب کاهش فتوسنتز و تعرق که ناشی از کاهش هدایت روزنه ای و افزایش مقاومت روزنه ای می باشد، گردید. کمبود روی همچنین عامل کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز و افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. در هر دو تیمار کمبود و کفایت روی، در سطوح بالای نور افزایش رشد گیاهان بدلیل شدت بالای فتوسنتز در این گیاهان و نیز بدلیل فعالیت بالای آنزیمهای آنتی اکسیدانتی از جمله sod و cat می تواند باشد که موجب حفاظت از گیاهان در شدتهای بالای نور می شود. کمبود روی همچنین سبب انباشتگی پراکسید هیدروژن که یکی از گونه های اکسیژن فعال است؛ شد. در تیمارهای با کمبود روی، میکوریزی شدن باعث کاهش مقدار h2o2 در سطوح بالای نور شد؛ در صورتیکه در گیاهان غیر میکوریزی با کمبود روی، سطوح بالای نور موجب افزایش مقدار h2o2 اندام هوائی گردید. در آزمایش دوم، افزایش میزان رشد، غلظت و مقدار روی و فسفر در گیاهان میکوریزی نشان می دهد که گیاهان میکوریزی قادر به جذب روی از منابع تقریباً نامحلول آن هستند، بنابراین استفاده از این قارچها برای مقابله با کمبود روی گیاهان در خاکهایی که دارای منابع نامحلول روی هستند، میسر است.